DEĞERLER ÜSTÜNE

Değerlerimiz ne kadar da önem taşıyor. Üniversite Hocama atfettiğim bir yazımla başlamak isterim.

Değerli Hocam Alpaslan Işıklı için;

—            Gülümü değerli yapan, ona ayırdığım zamandır diye tekrar etti Küçük Prens, hatırlayabilsin diye.

Hiç bitmeyecek bir yolculuktan bahsediyorum. Bir akademisyenin yolculuğundan, beni en çok etkileyen kişinin yolculuğundan… Belki bu yüzdendir yazamıyorum, belki bu yüzdendir tarafsız kalamıyorum bu gidişe. Gözlerim doluyor. Tarafsız bir gözden fazlası oluyorum; çimlerin ortasında çaresizce oturup ağladığım bir günün bitişinde, penceresinin camını açıp neyin var diyen Hocamın ilgi dolu ifadesini hatırladıkça. Anıları oluyorum sözcüklerimde. Öğrencileri için hissettikleri oluyorum:

—            Yakınmalarını, övünmelerini, hatta bazen de suskunlarını dinledim. Çünkü onlar kıymetlimdi.

Hiç bitmeyecek bir yolculuktan bahsediyorum. Kolay olmayan bir yolculuktan… Hani şu yola çıkıp da yarım bıraktıklarımızdan. Yani cesaretsizliğimizle yıldığımız, gerçekleri görmekten bunaldığımız o uzun yolculuktan… Koşarak kaçmak isteyebileceğiniz türden. Emeği zorba çıkarlardan korumaktan, körelmiş bilinci kör kalmaya mahkûm etmeye çalışan kemirgenlerle savaşmaktan, susmamaktan, yılmamaktan ve direnmekten bahsediyorum. Hedefleri, özlemleri oluyorum.

—            Kim canınızı verir sizin için? Tabi, benim gülümü de sıradan bir yolcu görse,  tıpkı sizin gibi bir gül sanır. Oysa bir başına, hepinizden daha değerlidir, çünkü benim suladığım çiçektir o. Çünkü onu fanusla örttüm ben. Çünkü bir paravana ile korudum onu rüzgardan. Çünkü üzerindeki tırtılları öldürdüm. (Kelebek olsunlar diye iki üç tanesi hariç).

Hiç bitmeyecek dedim bu yolculuk, burada da bitmeyecek. Kimsenin onurlandıramayacağı kadar asil, kimsenin sonlandıramayacağı kadar sınırsız ve herkesin örnek alacağı kadar onurlu anılacak. Tek kişinin sahiplenemeyeceği kadar engin ama tek bir kişide en iyi yansımasını bulmuş kadar somut.

—            Elveda! Dedi. İşte sırrım.  Çok da basit: Emeğe saygı.

        Hayatımın cümlesini, tüm derslerin bana asla öğretemeyeceği tek bir hayat gayesini aldım yaşamından. Yazdıklarından öte sadece yaşamından. Yolunuzda ortak bile olamayacağımız ancak deneyebileceğimiz kadar yüce bulduğum bu ideal, hayatım boyunca gözeteceğim tek ilke olacak.

Bir öğrenci

*Bu yazı da konuşma kısımları Saint Exupery’nin Küçük Prens adlı kitabından alınmıştır.